Graduasi

DALAM alam pendidikan tidak lengkap jika tidak diadakan majlis graduasi, konvokesyen dan komensmen.  Majlis ini menjadi penamat atau khatam bagi sesuatu sidang atau tempoh pengajian.
Graduasi berasal daripada perkataan Inggeris iaitu graduation. Perkataan ini sering digunakan dalam sistem persekolahan, meliputi sekolah tadika sehinggalah ke peringkat universiti atau pengajian tinggi.
Ramai yang tidak sedar bahawa penggunaan perkataan graduasi itu tidak tepat, kerana dalam bahasa Melayu perkataan graduasi tidak ditemukan.
Hanya terdapat perkataan graduan bermaksud mahasiswa yang akan menerima ijazah pada hari penyampaian ijazah.
Perkataan graduan pun harus dapat dibezakan pula dengan perkataan siswazah.  Dewan Bahasa dan Pustaka (DBP) melalui laman sesawang Pusat Rujukan Persuratan Melayu (PRPM) jelas menyebut bahawa perkataan graduasi tidak terakam dalam Kamus Dewan dan dicadangkan kepada pengguna bahasa menggantikan perkataan itu dengan pengijazahan atau majlis penerimaan ijazah.
Ironisnya, perkataan graduasi digunakan secara meluas di sekolah seperti berikut; Majlis Graduasi Tadika 2017, Majlis Graduasi SPM 2017, Majlis Graduasi Tingkatan 6 Atas, dan sebagainya.
Penggunaan perkataan graduasi boleh digantikan dengan perkataan lain seperti Majlis Penyampaian Sijil, Majlis Penganugerahan Sijil, dan sebagainya.
Kelaziman penggunaan perkataan graduasi ini berpunca daripada ikut-ikutan kita tanpa membuat rujukan dahulu.
Perkataan graduasi mungkin boleh disamakan dengan istilah konvokesyen yang membawa maksud perhimpunan di universiti untuk penyampaian ijazah.
Penggunaan perkataan konvokesyen ini jelas memberi makna khusus untuk majlis penyampaian ijazah, bukan diploma, dan bukan sijil.
Perkara ini boleh dirujuki secara tepat dalam Kamus Dewan atau di Gerbang Maya PRPM, Dewan Bahasa dan Pustaka. Konvokesyen berasal daripada perkataan bahasa Inggeris convocation, namun makna yang  terdapat dalam bahasa Inggeris lebih luas yang merujuk sekumpulan orang yang dihimpunkan untuk tujuan khas.
Jadi, dalam perihal ini jika sekumpulan orang seperti peladang atau petani yang berhimpun untuk berbincang dan berseminar juga boleh dianggapkan sebagai majlis konvokesyen.
Demikianlah konteks dalam bahasa Inggeris, yang kelihatan agak berlainan daripada kebiasaan kita menggunakan perkataan itu dalam skop arena pendidikan sahaja.
Selain itu, penggunaan istilah konvokesyen dalam bahasa Inggeris juga selalu digunakan untuk peringkat sekolah dan kolej.
Sekali lagi ada kelainan penggunaan berbanding dalam konteks budaya kita di Malaysia.
Di negara-negara Barat, konvokesyen turut diadakan di peringkat sekolah dan kolej.
Terdapat banyak tradisi yang berkait dengan upacara penyampaian ijazah ini, yang paling terkenal kemungkinannya ialah lontaran topi siswazah ke udara.
 Di kebanyakan universiti yang besar di Amerika Syarikat, ratusan siswazah akan menerima ijazah sekali gus, biasanya terdapat satu majlis utama di stadium atau tempat lain yang diikuti dengan majlis-majlis yang lebih kecil di kampus.
Upacara kecil ini dianjurkan oleh setiap fakulti dan merupakan upacara sebenar penganugerahan ijazah.
Di tempat-tempat lain, cuma satu majlis diadakan, di suatu tempat di kampus, tetapi dibahagikan kepada beberapa sesi di sepanjang hujung minggu.
Ada juga universiti yang melangsungkan konvokesyen lebih daripada sekali setahun.
Satu lagi istilah yang digunakan berkaitan tamatnya sesuatu pengajian atau kursus iaitu komensmen. Istilah ini diguna pakai untuk menamakan majlis penyampaian sijil kerana tamat sesuatu kursus.
Agak meluas juga penggunaan istilah ini dalam sistem pendidikan negara kita, bunyinya hebat dan tersirat suatu kemegahan.
Namun, apabila kita merujuk Kamus Dewan dan Gerbang Maya PRPM, sekali lagi kita terkejut dengan kenyataan ini, komensmen tiada dalam bahasa Melayu.
Oleh itu perkataan tersebut tidak boleh digunakan dan hendak-lah menggunakan istilah bahasa Melayu yang  tepat,   jika  perkataan dimaksudkan commencement (bahasa Inggeris), memberi maksud permulaan ataupun pembukaan.
Justeru, dipendekkan cerita baik apa sahaja perkataan yang akan digunakan lebih baik dilakukan rujukan terlebih dahulu.
Hal ini mengelakkan kita daripada terjerumus ke kancah kesalahan bahasa yang berlarutan dan menjengkelkan.
*OH bahasaku!(Sinar Harian)
* MOHAMMED HARON
14 JUN 2018
 Ruangan ini dikelolakan oleh Dewan Bahasa dan Pustaka

Guru

Semangat Ilahi:
Kiriman drp warga guru kpd ibu bapa penjaga murid..

Warga Pendidik,
Sekolah Rendah dan Menengah,
Seluruh Malaysia.
_______________________
                              22.11.2018

Kepada,
Ibubapa/penjaga,
Seluruh Malaysia.

Tan Sri/Datuk/Tuan/Puan,
PEMBAHAGIAN TUGAS PADA MUSIM CUTI SEKOLAH.

Perkara di atas dirujuk.

2. Sempena cuti sekolah yang bermula pada 22. 11. 2018 adalah diharapkan tuan/puan menerima perlantikan seperti berikut:

   Bapa: Pengetua/GB
   Datuk: GPK1
   Ibu: GPK HEM
   Nenek: GPK KoKu
   Abang/Kakak Sulong: Guru Disiplin
 
3. Pihak sekolah berbesar hati sekiranya tuan menerima tugas ini dengan rela hati sepanjang cuti sekolah ini dan merasai sendiri nikmat mendidik dan menjaga anak-anak.

4. Adalah tidak adil sekiranya guru sahaja diberi peluang melaksanakan tugas itu sepanjang tahun. Pihak kami memahami bahawa ibubapa juga teringin diberi peluang yang sama.

5. Jagalah anak-anak dengan baik agar tidak merempit, melepak, bermain gajet dan basikal terlajak laris secara melampau sehingga mengabaikan diri mereka.

6. Kerjasama tuan didahului dengan ucapan terima kasih.
Sekian.

"BERAT SAMA DIPIKUL, RINGAN SAMA DIJINJING"

Pengantin

Jadilah Pengantin yang Memuliakan Tetamu Pada Hari Perkahwinanmu!

Pada musim cuti sekolah ini,  akan banyaklah jemputan kenduri kendara diterima. Saya mendoakan semua sahabat dan kerabat yang akan berkahwin,  diberkati Allah sehingga ke akhirat.

Dalam kesempatan ini,  saya ingin menyampaikan beberapa nasihat kepada tuan rumah, bakal pengantin dan jurugambar :

1. Pengantin hendaklah menyantuni semua tetamu yang datang ke kenduri mereka. Senyum dan mohon mereka terutama orang-orang soleh mendoakan kesejahteraan. Jangan sibukkan perhatian kamu dengan jurukamera, rakan-rakan kerja yang mahu berselfie sahaja.

2. Kepada jurugambar,  jangan minta pengantin berbuat gaya-gaya lakon yg keterlaluan di atas pelamin atau di meja makanan beradap. Kena belajar jaga perasaan ibu bapa pengantin di sebelah,  terpaksa menunggu lakonan manja selesai. Kadang-kadang jurugambar menjarakkan hubungan tetamu dengan pengantin yang menghabiskan masa utk ditangkap gambar.

3. Lagi satu,  pastikan jurugambar merakamkan gambar semua pihak yg terlibat menjayakan kenduri kalian. Entah kalian tahu atau tidak bahawa ramai orang bersengkang mata atau pecah keringat berbulan sebelum itu utk kenduri kalian. Gambar-gambar mereka inilah bakal menjadi kenangan terindah utk tatapan satu hari nanti. Ia bukanlah suatu yg boleh diulang semula.  Adapun gambar kamu pengantin berdua, boleh lakon semula di studio.

4. Saya perhatikan pengantin zaman sekarang kurang menyantuni tetamu yg datang. Malah mereka tidak peduli pun saudara mara dan kaum kerabat jauh yg datang. Sebelah petang pula,  pengantin "lesap" pergi ke tengah sawah,  padang bola,  pantai utk berfoto lebih sweet. Ini perlu ditegur kerana selagi tetamu masih berkunjung,  amat tidak manis,  pengantin hilang dari tempat kenduri.

5. Wahai pengantin,  kamu adalah tuan rumah yang mesti memuliakan tetamu. Rasul berpesan agar kita memuliakan tetamu. Jangan sibuk dengan juru foto. Selepas kenduri,  bawalah juru foto ke mana kalian mahu bergambar.

6. Kepada bapa pengantin, arahkan DJ perlahankan muzik dan lagu supaya tetamu dapat bersembang dgn tenang. Bukan mudah utk bertemu sekali sekala. Lagu yg dipasang atau dinyanyikan itu mohon ambil kira pak imam,  tuan guru, dan alim ulama yg hadir. Perlahankan lagu. Tetamu mahu bersilaturrahmi bukan mahu mendengar bising muzik yg keterlaluan.

7. Oh ya,  sebelum terlupa.. Kepada pengantin semua,  pada hari perkahwinan kalian, berusahalah untuk mendapatkan doa dan nasihat daripada mereka yang hadir. Itu target yg lebih penting. Maka nasihat saya,  jangan rosakkan keberkatan perkahwinan kalian dengan jurugambar dan rakan sekerja sahaja. Pastikan jiwa kalian wujud bersama tetamu yang hadir kerana belum tentu mereka akan bertemu lagi selepas itu.

Selebihnya,  netizen tambah lah sendiri apa yang ingin dinasihati.....

Semoga Allah memberkati dan menghimpunkan kamu suami isteri dalam kebaikan!

Dr HK

Subuh

Haji Abdullah Suboh : “Pencinta Solat Subuh”

“Siapa Haji Abdullah Suboh ni ya”, tanya saya pada Ustaz Khairul ahli Lembaga Sekolah Rendah Akademi Islam Haji Abdullah Suboh (SRAIHAS) ketika hadir mewakili Lembaga Zakat Negeri Kedah untuk merasmikan Hari Anugerah Cemerlang SRAIHAS.

“Haji Abdullah Suboh ni Tok Wan saya ustaz. Bekas Imam Rawatib Masjid Zahir”.

“Memang nama sebenar Abdullah Suboh ka?”, tanya saya.

“Nama sebenarnya beliau adalah Haji Abdullah Bin Mat Taib. Tapi orang gelar Haji Abdullah Suboh sebab walaupun tinggal di Kampung Batu Menunggul, Pendang, tapi dia boleh mai jadi imam Subuh di Masjid Zahir. Zaman tu kayuh sampan saja ustaz. Tapi dia boleh mai. Sebab tu orang gelar dia Haji Abdullah Suboh”, cerita Ustaz Khairul kepada saya.

Inilah kali pertama saya mendengar kisah tersebut. Bagi saya, kisah ini cukup hebat untuk dikongsikan dengan generasi yang ada pada hari ini. Ketekunan seorang orang alim dan soleh dalam melaksanakan tanggungjawabnya sebagai seorang pekerja dan hamba kepada Allah S.W.T.

“Masih ramai kisah alim ulama Kedah yang tidak diketahui orang”, bisik hati kecil ini.
Jarak di antara Pendang dan Masjid Zahir bukannya dekat. Lebih dari 30 kilometer sekiranya melalui jalan biasa. Sekiranya menaiki kereta, melalui jalan biasa sekitar 30 minit, manakala melalui lebuhraya sekitar 15 hingga 20 minit. Tetapi beliau mampu hadir tepat pada masanya bagi mengimamkan solat Fardhu Subuh di Masjid Zahir dengan hanya mendayung sampan itu adalah perkara luar biasa.

Jika dilihat pada senarai nama Imam Rawatib Masjid Zahir, Tuan Haji Abdullah Suboh adalah Imam Rawatib yang keempat. Mungkin ramai yang tidak mengenali beliau, tetapi mendengar kisah hidupnya sudah cukup untuk mengagumi kehebatan beliau.

Dari perspektif seorang hamba Allah, beliau hadir bukan kerana tugas semata-mata, tetapi kerana cinta. Bak kata pepatah, cinta itu buta. Orang yang bercinta itu sanggup melakukan apa sahaja untuk kekasihnya. Tetapi orang yang cintakan Allah sanggup melakukan apa sahaja untuk bertemu penciptanya.

Dari aspek pekerja, beliau boleh diangkat sebagai salah seorang tokoh pekerja cemerlang pada zaman tersebut. Bekerja tanpa sebarang alasan dan menunaikan tanggungjawab dengan penuh amanah walaupun pada akal dan fikiran kita ianya adalah suatu yang begitu sukar untuk dilaksanakan.

“Commitment to full fill requirement”. Komitmen beliau untuk memenuhi tanggungjawab yang dipersetujui ketika menerima jawatan imam tersebut. Jika difikir, boleh sahaja beliau mengelak untuk tidak hadir bertugas pada waktu Subuh memandangkan jarak di antara rumah beliau dengan Masjid Zahir begitu jauh. Tetapi di atas rasa tanggungjawab, beliau hadir bertugas tanpa culas hingga digelar “Abdullah Suboh”. Gelaran tersebut sudah cukup kuat untuk menggambarkan kepada kita bahawa beliau adalah seorang pekerja yang tekun.

Haji Abdullah Suboh menghembuskan nafasnya yang terakhir dibumi Mekah selepas berhijrah menetap di Mekah.
Namanya diabadikan diatas tanah “anugerah” Tuanku Sultan Negeri Kedah kepada beliau yang kemudiannya diwakafkan untuk dibina sebuah sekolah bagi mengenangkan legasi peninggalan beliau.

Penaung pertama projek pembinaan Akademi Islam Haji Abdullah Subuh adalah Allahyarham Dato’ Murshid DiRaja, Syeikh Abdul Majid Bin Mohd Nor, mantan Mufti Kerajaan Negeri Kedah Darul Aman.

Hari ini, sukar untuk kita memenuhkan ruang surau dan masjid diwaktu subuh. Bilangan rumah beribu-ribu buah, tetapi bilangan Jemaah boleh dihitung dengan jari. Lebih menyedihkan, terdapat imam masjid yang meninggalkan tanggungjawab tanpa sebarang keuzuran. Hanya datang pada hari Jumaat dan majlis akad nikah sahaja. Selebihnya diserahkan kepada AJK masjid.

Andai roh “Abdullah Suboh” ini hidup dalam jiwa masyarakat pada hari ini, nescaya masyarakat Islam akan terus bangkit seperti kata-kata popular yang sering dilaungkan ketika menceritakan perjuangan rakyat Palestin.

“Palestin tidak akan dapat dibebaskan selagi masjid tidak dilimpahi oleh umat islam pada waktu subuh seperti mana solat jumaat”.

Saya terfikir ketika itu, “Kalaulah semua kakitangan zakat solat subuh berjemaah dimasjid, nescaya zakat akan kuat”.

Walaupun saya tahu ianya adalah suatu yang mustahil.

Semoga Allah merahmati Allahyarham Haji Abdullah Suboh.

Faisal Mustaffa
19 November 2018

Uiam

SIAPA MAK AYAH DI MATA KAMI?

Saya tak sangka gambar kami adik beradik 10 orang memakai robe UIAM yang saya upload semalam  menjadi tular dan mendapat perhatian pihak UIAM. Ramai yang mengucapkan tahniah, tak kurang juga yang minta kongsi tips bagaimana cara mak ayah kami mendidik kami.

Jadi in sha Allah saya akan cuba kongsi sedikit sebanyak tentang siapa mak ayah di mata kami.

Memandangkan saya merupakan anak kesembilan, mungkin banyak saya akan cerita berdasarkan apa yang saya  tahu dan dengar daripada abang-abang dan kakak saya sahaja. Ayah kami, Ir Haji Fauzi bin Abdullah merupakan seorang jurutera sivil graduan University of Manchester manakala mak, Wan Jamaliah binti Megat Hashim pula seorang suri rumah.

Didikan ayah memang jenis style ‘old school’ sikit. Ayah merupakan seorang yang sangat tegas, berdisiplin dan tidak boleh berkompromi terutamanya perkara-perkara berkaitan prinsip agama. Ayah awal-awal dulu tersangatlah tegas dan garang. Saya yang last-last ni tak merasa sangat zaman awal didikan ayah.

Menurut kakak, ayah sangat mengambil berat tentang didikan agama, pergaulan, pemakaian dan pemakanan kami. Bahkan ketika zaman sistem perbankan islam belum ada, ayah tidak pernah berhutang untuk membeli kereta atau rumah kerana ayah tidak mahu anak-anak disuap daripada hasil riba. Begitulah betapa telitinya ayah dalam membesarkan kami.

Pendidikan agama sangat ditekankan sejak dari kecil lagi. Ayah sendiri yang mengajar abang dan kakak kami untuk mengaji alquran di rumah dan kemudiannya diteruskan oleh kakak kami Maryam Fauzi yang akan mengetuai adik beradik lain mengaji alquran setiap kali selepas maghrib. Beliau siap buat jadual silibus khas untuk adik-adik yang lain capai. Ada target.

Setiap malam Jumaat pula kami akan duduk bersama-sama membaca surah alkahfi beramai-ramai. Dan tidak salah saya rasa kalau saya katakan adik beradik kami hafal surah alkahfi sejak sekolah lagi kerana amalan ini! Manakala setiap pagi hujung minggu, kami diwajibkan untuk membaca al-ma’surat beramai-ramai sampai habis.

Kami semua dihantar ke sekolah agama sejak sekolah rendah lagi kecuali abang dan kakak-kakak yang atas kerana masa tu sekolah rendah agama mungkin belum ada. Yang lain dihantar bersekolah di Sekolah Rendah Islam Aman (bawah kelolaan MUSLEH) manakala sekolah menengah pula kami semua dihantar belajar di sekolah Maahad Muhammadi Kota Bharu, sekolah kelolaan kerajaan negeri Kelantan. 3 orang daripada kami dihantar belajar tahfiz di Darul Quran dan saya merupakan salah seorang daripadanya.

Ayah dan mak banyak mengajar kami berdikari sejak kecil. Kerja rumah, belajar dan kebersihan ayah akan selalu pantau. Kalau kat rumah ayah memang tak bagi kami membazir masa. Tidur selepas subuh pun tak boleh. Buat la apa sahaja. Baca buku, tolong buat kerja rumah, memasak dan sebagainya. Janji jangan membazir masa. Pelajaran pula ayah dan mak akan pastikan kami boleh fokus sendiri tanpa disuruh-suruh.

Ayah dengan mak memang sangat rajin beramal. Tahajud dan qiyamullail sudah menjadi rutin biasa. Pergi mana-mana, solat berjemaah subuh  dan baca ma’surat memang tak pernah sekali pun tertinggal sepanjang saya kenal ayah!. Ayah akan pastikan juga untuk solat berjemaah walaupun hanya di rumah bersama keluarga.

Ayah dan mak selalu berpesan, pergi mana-mana pun, jaga imej Islam dan keluarga. Solat dan alquran jangan pernah lupa. Hidup ini tak kekal lama. Sentiasa jadi yang terbaik dalam bidang kita dan bermanfaat pada orang, walau ke mana pun kami dicampak. Apabila tahu cerita kami tular, ayah hanya berpesan supaya gunakan platform yang Allah bagi ini untuk berdakwah kepada orang lain.

Begitulah serba sedikit tentang mak dan ayah kami. Nampak saja tegas, tapi sangat penyayang. Kami sangat-sangat bertuah kerana dilahirkan dan dibesarkan dalam suasana yang mementingkan Islam sebagai cara hidup tanpa meminggirkan urusan dunia.

Ayah dan mak meninggalkan satu amanah yang besar untuk kami pikul. Agar anak cucu mak ayah, terus menerus mendidik generasi akan datang, menjadi manusia yang berguna khususnya untuk agama.

Lastly kenapa memilih UIAM bukan institusi pengajian lain? Itu kena tanya ayah. Sebab ayah rasakan UIAM yang paling terbaik untuk kami sekeluarga dan memang rezeki kami untuk belajar dan grad di sini.

Sekian sahaja coretan daripada saya. Moga ada manfaat untuk semua. Anda boleh share je post ni tanpa minta izin ya. :)

ان اكرمكم عند الله اتقاكم ان الله عليم خبير

-Dr Abdul Rahman bin Fauzi Al-Hafiz
BDS IIUM

Anak Haji Fauzi dan Wan Jamaliah yang ke 9